zaterdag 6 februari 2010

Psalm 62:6-9 - Rust bij de Rots

SV
HSV
Doch gij, o mijn ziel, zwijg Gode; want van Hem is mijn verwachting. Hij is immers mijn Rotssteen en mijn Heil, mijn hoog Vertrek, ik zal niet wankelen. In God is mijn Heil en mijn eer; de Rotssteen mijner sterkte, mijn Toevlucht is in God. Vertrouwt op Hem te allen tijde, o gij volk; stort ulieder hart uit voor Zijn aangezicht; God is ons een Toevlucht. Sela. niet beschikbaar in HSV
andere vertalingen

In Psalm 62 spreekt David over rust in God. Hij noemt God "mijn Rotssteen" en "de rotssteen mijner sterkte". Dat laatste betekent mijn sterke rotssteen.
Een rots is stabiel, rotsvast, je kunt er op rusten, je kunt er op bouwen.
Voor David en voor iedere gelovige betekent het dat er rust te vinden is bij God, de rotssteen. Vertrouw op God, verwacht hulp en redding van Hem. Vind je toevlucht in God (vers 8).

Op meerdere plaatsen in de Psalmen wordt gesproken van een rots of rotssteen. Ook in Psalm 18 noemt David God zijn rotssteen:

De HEERE is mijn Steenrots, en mijn Burg, en mijn Uithelper; mijn God, mijn Rots, op Welken ik betrouw; mijn Schild, en de Hoorn mijns heils, mijn Hoog Vertrek. (vers 3)

Want wie is God, behalve de HEERE? En wie is een Rotssteen, dan alleen onze God? (vers 32)

De HEERE leeft, en geloofd zij mijn Rotssteen, en verhoogd zij de God mijns heils! (vers 47)

Wat is het heerlijk om te kunnen rusten op God, de Rotssteen! Dat zelf ervaren is geweldig! Het is iets om met anderen te delen! Matthew Henry schrijft in zijn Bijbelverklaring bij Psalm 62: "Zij die de vertroosting van Gods wegen met zichzelf hebben ervaren, zullen anderen uitnodigen om op die wegen te wandelen. We zullen er nooit minder om hebben als anderen er met ons in delen."